به عاشق و معشوق‌های شهر بگویید
دلبری برای یکدیگر را
بگذارند به وقت تنهاییشان
خیابان و تاکسی و مترو
جای دست کشیدن روی ابرو
گذاشتن سر روی شانه
و لمس شال و گیسو نیست
شاید یک نفر چشمانش را بست
شاید یک نفر خاطرش پر کشید
شاید یک نفر دلش رفت
شاید یک نفر دلش خواست...
یک بار ...
و فقط یک بار می‌توان عاشق شد ...
عاشق زن ...
عاشق مرد ...
عاشق اندیشه ...
عاشق وطن، عاشق خدا و عاشق عشق ...
یک بار ...
فقط یک بار ...
بار دوم دیگر خبری از جنسِ اصل نیست ...
نگران نباش
خیلی تنها نمی‌مانیم
عاقبت یک روز
مرگ دستمان را می گیرد
و از تمام این خیابان های شلوغ
عبورمان می‌دهد...
نگران نباش
مرگ شبیه زندگی نیست
دست های پُر مهری دارد
دست هر کس را که بگیرد، دیگر رهایش نمی‌کند...
چه زیبا میشد این دنیا اگر شاه و گدا کم بود
اگر بر زخم هر قلبی همان اندازه مرهم بود
چه زیبا میشد این دنیا اگر دستی بگیرد دست
اگر قدری محبت را به ناف زندگانی بست
چه زیبا میشد این دنیا کمی هم با وفا باشیم
نباشد روزگاری که نمک بر زخم هم پاشیم
چه زیبا میشد این دنیا نیاید اشک محرومی
زمین و آسمان لرزد ز آه و درد مظلومی
چه زیبا میشد این دنیا شود کینه ز دلها گم
اگر بشکستن پیمان نگردد عادت مردم ...
گاﻫﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺒﺨﺸﯿﺪ
ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺨﺸﯿﺪﯼ ﻭ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ
ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺑﺨﺸﺶ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ..
ﮔﺎﻫﯽ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺻﺒﺮ ﮐﺮﺩ
ﺑﺎﯾﺪ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ
ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﺎﻧﺪی، رﻓﺘﻦ ﺭﺍ ﺑﻠﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍی..
ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﺎﺭﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ می دﻫﯽ
ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻨﺖ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺁﻧﺮﺍ ﮐﻢ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﻧﺪﺍﻧﻨﺪ
ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪ ﺑﻮﺩ
ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻓﺮﻕ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩﻧﺖ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺪ..
ﻭ ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺁﺩﻣﻬﺎ
ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﺬﮐﺮ ﺷﺪ
چرا که ﺁﺩﻣﻬﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻧﻤﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ
ﯾﮑﺠﺎ ﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ می کنند ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ..
خسته ام،
از مصلحت های اجباری
از اینهمه تظاهر های توخالی
از قربان صدقه رفتن های مفت
از ...
خسته ام،
از این بریدن ها و دوختن های روزگار
این روزها لباس صبوریم بدجور تنگ شده..
سراپا اگر زرد و پژمرده ایم
ولی دل به پاییز نسپرده ایم
چو گلدان خالی لب پنجره
پر از خاطرات ترک خورده ایم
اگر داغ دل بود، ما دیده ایم
اگر خون دل بود، ما خورده ایم
اگر دل دلیل است، آورده ایم
اگر داغ شرط است، ما برده ایم
اگر دشنه دشمنان، گردنیم
اگر خنجر دوستان، گرده ایم
گواهی بخواهید، اینک گواه
همین زخمها که نشمرده ایم
دلی سر بلند و سری سر به زیر
از این دست عمری به سر برده ایم
آدم است دیگر
دلش تنگ می‌شود
حتی برای کسی که دو ساعت پیش برای اولین بار دیده
آدم ها از یک جایی در زندگی ات پیدا می شوند
که فکرش را نمی‌کنی
از همانجا که گم می شوند
تعدادشان هم کم نیست
هی می آیند و می روند اما...
این تویی که توی آمدن یکی‌شان گیر می‌کنی
و وای به حالت اگر که او فقط آمده باشد سلامی بکند و برود...
به آرامگاه گذر کنید، به تاریخ های روی سنگ قبر نگاه کنید،
تاریخ تولد - تاریخ مرگ؛
آنها فقط با یک خط فاصله از هم جدا شده اند،
همین خط فاصله کوچک نشان دهنده تمام مدتی است
که ما روی کره زمین زندگی کرده ایم.
ما فقط به اندازه یک "خط فاصله" زندگی می کنیم،
ارزش این خط کوچک را تنها کسانی می دانند،
که به ما عشق ورزیده اند،
آنچه در زمان مرگ مهمه، پول و ثروتی که باقی گذاردیم نیست،
بلکه چگونه گذراندن این خط فاصله است..
به چرایى خلقتمان بیاندیشیم،
یکدیگر را دوست داشته باشیم،
دیرتر عصبانی شویم،
بیشتر قدردانی کنیم،
کمتر کینه توزی کنیم،
بیشتر احترام بگذاریم،
بیشتر لبخند بزنیم،
این "خط فاصله" خیلی کوتاه است...
