مگر می‌شود آدم فقط یک بار عاشق بشود،
عشقِ ابدی فقط یک حرف است.
پیش می‌آید که آدم خیلی خاطر کسی را بخواهد.
اما همیشه وقتی آدم فکر می‌کند که دلش سخت پیش یکی گرفتار است،
یک دفعه، یک جایی می‌بیند که دلش، تهِ دلش، برای یکی دیگر هم می‌لرزد.
اگر با وفا باشد، دلش را خفه می‌کند و تا آخر عمر حسرت آن دل لرزه برایش می‌ماند.
اگر بی وفا باشد، می‌لغزد و تمام همه‌ی عمرش عذاب گناه بر دلش می‌ماند.
هیچکس حکمتش را نمی‌داند، حالا با خودِ آدم است که حسرت را بخواهد یا عذاب گناه را.
یکی را باید انتخاب کند، فرار ندارد ...
